koning van Pergamum (197-159 v. Chr.), oudste zoon van Attalus I, trouw bondgenoot der Romeinen, wees daarom een verbintenis met Antiochus de Grote, koning van Syrië, van de hand, en hielp hen de overwinning bevechten bij Magnesia.
Uit dankbaarheid schonk de Senaat hem het grootste deel van de landen, die Antiochus in Klein-Azië bezeten had, en verhief hem daardoor tot een der machtigste koningen. Hij voerde oorlog tegen Prusias van Bithynië en Pharnakes van Pontus. Op een terugreis van Rome, waar hij de plannen van Perseus van Macedonië aan het licht had gebracht, ontkwam hij ternauwernood aan door deze gehuurde sluipmoordenaars. In de derde Macedonische Oorlog stond Eumenes aanvankelijk aan de zijde van zijn oude bondgenoten, doch plotseling riep hij zijn hulptroepen terug en liet zich door Perseus overhalen tot onzijdigheid. Tevergeefs poogde hij door een nieuwe reis naar Rome de verbeurde gunst te herwinnen. Hij versloeg verder de Galaten, die van zijn verwikkeling met Rome gebruik maakten om in zijn land te vallen, doch bleef door zijn dood (159 v. Chr.) voor vijandelijkheden van de zijde der Romeinen bewaard. Hij was de eigenlijke stichter van de aanzienlijke boekerij te Pergamum, die later naar Alexandrië werd overgebracht.Lit.: G. Cardinali, II regno di Pergamo (1906); E. V. Hansen, The Attalido of Pergamon (Ithaca Comell Univ. Press, 1947).
