Frans generaal en staatsman (Parijs 15 Oct. 1802 - Ournes, dep. Sarthe, 28 Oct. 1857), was de zoon van een lid van de Nationale Conventie en generaal in de Revolutietijd, Jean Baptiste Cavaignac (1762 - Brussel 24 Mrt 1829).
Eugène streed in Algiers tegen Abd-el-Kader en werd na de Februari-revolutie van 1848 gouverneur-generaal van Algerië. Tot lid van de Nationale Vergadering gekozen, werd hij kort na de opstand van 15 Mei tot minister van Oorlog benoemd. Hij dempte het Juni-oproer der Parijse proletariërs, waarna hij chef van het uitvoerend bewind met dictatoriale volmacht werd. Bij de presidentsverkiezingen was hij candidaat der republikeinen, maar werd met 1½ mill. tegen 5½ mill. stemmen door prins Lodewijk Napoleon Bonaparte verslagen.
Na de staatsgreep van 2 Dec. 1851, waarbij hij nog even gevangen gezeten heeft, trad hij uit de politiek terug. In 1898 verschenen zijn gedenkschriften onder de titel: Les deux généraux Cavaignac, souvenirs et correspondance 1808-48.Lit.: A. Deschamps, Eug. C. (2 dln 1870).
