(wondroos, belroos) is een zeer besmettelijke infectie van de huid, veroorzaakt door haemolytische streptococcen (Fehleisen). De bacteriën tasten nooit de gave huid aan; ze dringen steeds binnen door wondjes en veroorzaken ontsteking van de lymphvaten van huid, slijmvliezen en onderhuids bindweefsel.
Vóór de invoering van de asepsis en antisepsis was erysipelas de meest gevreesde ziekte bij kraamvrouwen en patiënten, die een chirurgische behandeling hadden ondergaan. De ziekte is buitengewoon besmettelijk, zodat één geval in een ziekenhuis soms de oorzaak is geweest van een epidemie in de inrichting. Het sterftecijfer bij deze ziekte was toen zeer hoog. Uitputtende ziekten als levercirrhose, chronische nierontsteking met sterke oedemen bevorderen het ontstaan van erysipelas. De aandoening begint plotseling met koude rillingen en hoge koorts en is gekenmerkt door een plaatselijke scherp afgetekende glanzende roodheid en zwelling van de huid, meestal in het gezicht, minder vaak op romp en ledematen. In enkele gevallen ontstaan blaren, vandaar de naam belroos. Binnen enkele weken geneest de infectie zonder Iittekenvorming; soms echter ontwikkelt zich hierna een longontsteking, nierontsteking of huidabsces.Erysipelas laat geen immuniteit achter zoals de meeste infectieziekten. Integendeel, zij keert vaak terug en wel op dezelfde plaats als de eerste keer.
Het verloop van deze tweede ontsteking is gewoonlijk goedaardiger. Patiënten met erysipelas moeten geïsoleerd worden. De ziekte wordt tegenwoordig behandeld door toediening van sulfonamides of penicilline en aanbrengen van natte omslagen. Dank zij deze therapie treedt reeds na 24 uur een aanmerkelijke verbetering in en is het sterftecijfer sterk gedaald.
A. WESSELIUS-DE CASPARIS
