Amerikaans componist (Genève 24 Juli 1880), ontving zijn eerste muziekonderricht bij Jacques Dalcroze, vervolgde zijn studie in 1897 te Brussel bij Ysaye en Rasse, in 1900 te Frankfort bij Knorr en ten slotte bij Thuille in München. Hij begon zijn carrière te Parijs, waar hij zich als componist vestigde.
In 1909 werd hij benoemd tot dirigent te Lausanne, welke functie hij in 1911 verwisselde voor een professoraat aan het Conservatorium te Genève. Een concertreis naar Amerika werd de aanleiding, dat hij zich in 1917 te New York vestigde. Enkele jaren later aanvaardde hij een directoraat aan het Cleveland Institute of Music en vervolgens aan het Conservatorium te San Francisco. Doch ook hier kon hij geen rust vinden: hij keerde terug naar Europa, eerst naar zijn geboorteland, dat hij met een symphonisch fresco Helvetia, het land van bergen en zijn volk, eerde, zoals hij tevoren zijn tweede vaderland met de epische rhapsodie America had geëerd. Vervolgens woonde hij een tijd lang in de Franse Alpen. Zijn werk ondervond in Italië zoveel waardering, dat hij naar dit land verhuisde, tot de antisemietische beweging hem in 1938 noopte uit te wijken naar de V.S. De muziek van Bloch toont sterke Joodse impulsen, niet alleen door het gebruik van Joodse teksten en folkloristische melodieën, maar vooral omdat de componist in tonen uiting tracht te geven aan hetgeen in het Joodse ras leeft.In Europa heeft zijn werk de meeste weerklank gevonden in Italië, waar hij in 1929 benoemd werd tot lid van de Academia di Santa Cecilia te Rome, en in Engeland, waar in 1937 een ,,Ernest Bloch Society” werd opgericht.
Bibl.: Hij schreef de opera’s: Macbeth en Jezabel; voor orkest 2 symphonieën, Hiver-Printemps, 2 svmphonische gedichten, Trois Poèmes Juifs, Schelomo voor violoncel en orkest, Concerto grosso, America, Four episodes, Helvetia, Voice in the wildemess; Evocations en een vioolconcert; voorts liederen en psalmen met orkestbegeleiding, Sacred service (Avodath Hakodesh) voor bariton, koor en orkest; kamermuziek, o.m. een kwintet, een aantal strijkkwartetten, een vioolsonate, een altsuite, kleine stukken voor viool en piano en voor cello en piano, liederen en pianomuziek.
Lit.: M. Tibaldi-Chiesa, Emest Bloch (1934). Ital.
