Zweeds lyrisch dichter (Folkama, Dalarna, 20 Juli 1864 - Stockholm 8 Apr. 1931), studeerde literatuurgeschiedenis, was een tijd bibliothecaris te Stockholm en sedert 1912 secretaris van de Zweedse Academie, waarvan hij in 1904 lid geworden was. In 1931 kreeg hij de Nobelprijs.
Hij bezingt vooral de schoonheid van het Dalecarlische Iandschap en de naïeve, gezonde vroomheid van de bevolking, hij is vertrouwd met de natuur van deze streek en kent de geheimzinnige kracht van de planten. Zijn latere gedichten zijn vaak van een donkere mystiek. Zijn taal vertoont invloed van de Bijbel en de oude boerenalmanakken.Bibl.: Vildmarks- och Karleksvisor (1895, Liederen van wildernis en liefde); Fridolins visor (1898); Fridolins lustgard och Dalmalningar pa rim (1901, De lusthof van Fridolin en Dalecarlische schilderingen op rijm); Flora och Pomona (1906); Flora och Bellona (1918); Hösthom (1927, Herfsthoom); Tankar och tal (1932, Gedachten en redevoeringen).
Lit.: T. Fogelqvist, E. A. K. (1940); J. Mjöberg, I Fridolins sPar (1945); I. Högman, Lejonets bam, gudstro och manniskouppfattning i. K.’s diktning (1943).
