(naar het Grieks = inbranding) een in de Oudheid gebruikelijke manier van schilderen, waarbij de kleuren in warme toestand werden aangebracht of met hete instrumenten werden bewerkt. De bijzonderheden van de techniek zijn niet met zekerheid bekend.
Volgens de mededelingen van de antieke auteurs werden bij deze techniek de kleurstoffen door middel van vloeibare was gebonden. Bijzondere effecten kon men bereiken door de kleuren, nadat zij waren aangebracht, met hete instrumenten te bestrijken, zodat zij enigszins ineenvloeiden. Bewaard zijn een aantal portretten uit Egypte (vnl. uit de Fajoem), die in deze techniek zijn geschilderd. Deze portretten, op hout of op linnen, die waren bestemd om aan de mummie boven de plaats van het gelaat te worden aangebracht, dateren uit de tijd van de 1ste - 4de eeuw n. Chr. Behalve voor portretten werd de enkaustiek ook toegepast voor het beschilderen van gebouwen en van schepen.
