(Andreas), Hongaars dichter (Érmindszent 22 Nov. 1877 - Boedapest 27 Jan. 1919), stamde uit de kleine adel, werkte enige jaren als journalist en werd, na zijn terugkeer van een verblijf te Parijs, de leidsman der radicale richting in de Hongaarse letteren en een der voormannen van het politiek radicalisme. Een bloedziekte, die hij zeer jong had opgedaan, vernietigde van 1917 af zijn levenskrachten en sleepte hem ontijdig ten grave.
Zijn werken — zeven banden proza (novellen, studiën, brieven) en twaalf bundels gedichten — behoren tot de meest gelezen boeken in Hongarije. Zijn lyriek is patriottisch, amoureus en religieus. Als vaderlands dichter geldt hij als degeen die het scherpst en volledigst het tragische lot van zijn volk heeft voorzien, doorzien en beschreven.Bibl.: Zijn bekendste gedichtenbundels zijn Uj versek (Nieuwe gedichten, 1906), Vér és arany (Bloed en goud, 1908), Szeretném ha szeretnének (Ik wilde dat ge mij beminde), Minden titkok verseiböl (De gedichten van alle geheimen, 1911), A menekülö élet (Het vluchtende leven, 1912), A halottak élén (Aan het hoofd der dooden, 1918). Een Duitse bloemlezing uit Ady’s gedichten met goede biografie is die van L. Hatvany, (Gedichte von A. A., Leipzig 1921); in het Nederlands verscheen van Ady: Bloed en goud, gedichten vertaald door Rudolf Pollak (Amsterdam 1935).
