(Elusion) is de naam voor de verblijfplaats van die doden, aan wie de Grieken een ongestoord, zalig leven na dit leven toekenden. Dat waren in de eerste plaats de heroën en vooral zij die bijv. door hun verwantschap met de goden recht op zaligheid hadden.
Elysium mag dus niet worden vergeleken met de hemel of het paradijs in andere godsdiensten, waartoe goede werken of geloof de toegang ontsluiten. Een verwante aanduiding van dit heerlijk oord, dat Homerus, Odyssee IV, 560 v.v. in prachtige kleuren beschrijft, is eilanden der zaligen of godentuin. — Onder invloed van het Orphisme werd Elysium, dat men zich aanvankelijk aan de einden der aarde dacht, in het verste Westen, nu inderdaad een verblijfplaats der zaligen, nl. van hen, die, ingewijd in de mysteriën van Orpheus, gelouterd door een rein leven, aan het Rad der Geboorten konden ontsnappen (z zielsverhuizing). De dichter Pindarus beschrijft hun lot aldus: „daar omzweven winden uit zee de zaligen, gulden bloemen glanzen.... kransen vlechten ze om handen en slapen.... Hun straalt daarginds de zon, als het hier nacht is, hun stad ligt op weiden met purperen rozen heerlijke geuren verspreiden zich, waar zij in gelukkig lot het smarteloos einde plukken”.Lit.: G. van der Leeuw, Goden en Menschen in Hellas(i927); E. Rohde, Psyche, Seelenkult und Unsterblichkeilsglaube der Grieclien (2 Bde, 1890-1894, 9./10. Aufl. 1925).
