Duits bioloog en wijsgeer (Kreuznach 28 Oct. 1867 - Leipzig 17 Apr. 1941), werkte 1891-1900 aan het Zoölogische Station te Napels, werd in 1911 buitengewoon hoogleraar in de natuurfilosofie te Heidelberg, in 1920 gewoon hoogleraar in de wijsbegeerte te Keulen, in 1921 te Leipzig. Driesch verwijderde zich al spoedig van het mechanisme van zijn promotor E.
Haeckel. Hij stelde vast, dat uit in stukken gesneden zeeëgeleieren geen verminkte dieren, maar volledige zee-egels ontstaan. Dit was hem aanleiding voor het opstellen van zijn theorie, dat in het levende organisme een speciale natuurkracht werkt, die hij op het voetspoor van Aristoteles entelechie (of ook: psychoïd) noemde. Hierdoor werd hij tot de pionier van het neo-vitalisme. Ca 1905 besloot Driesch zich geheel aan de filosofie te wijden, ten einde zijn theorie van de autonomie van het leven in een groter geheel in te voegen. Als zodanig ontwierp hij een „Ordnungslehre” of logica en een „Wirklichkeitslehre” of metafysica. Grote belangstelling had hij ook voor de parapsychologie, van welker resultaten hij grote gevolgen voor ons wereldbeeld verwachtte. In aansluiting bij zijn activiteit als parapsycholoog was hij in 1926 voorzitter van de Engelse „Society for Psychical Research”.J. J. POORTMAN
Bibl.: Die Biologie als selbständige Grundwissenschaft (1893); Die Seele als elementarer Naturfaktor (1903); Naturbegriffe und Natururteile (1904); Der Vitalismus als Geschichte und Lehre (1905); Philosophie des Organischen (1909); Ordnungslehre (1912); Leib und Seele (1916); Wirklichkeitslehre (1917); Das Problem der Freiheit (1917); Logische Studien über Entwicklung (1918-1919); Der Begriff der organischen Form (1919); Wissen und Denken (1919); Das Ganze und die Summe (1921); Die Geschichte des Vitalismus (1922); Metaphysik (1924); Grundprobleme der Psychologie (1926); Metaphysik der Natur (1926); Die sittliche Tat (1927); Behaviorismus und Vitalismus (1927); Der Mensch und die Welt (1928); Philosophische Forschungswege (1930); Parapsychologie (1932); Philosophische Gegenwartsfragen (1933); Die Maschine und der Organismus (1935); Die Überwindung des Materialismus (1935); Selbstbesinnung und Selbsterkenntnis (1940).
Lit.: H. Driesch, Mein System und mein Werdegang, in: Die Phil. der Geg. in Selbstdarstellungen I, 1921, en in Die systematische Philosophie nach ihren Gestaltern (1933); O. Heinichen, Dr.’s Philosophie (1924), Festschrift zum 60. Geburtstag (Leipzig 1927), Festschrift für H. Dr. (Berlin 1927).
