(Frans: inkwartiering van dragonders). Toen Lodewijk XIV schier alle hulpmiddelen had uitgeput, om het Protestantisme in Frankrijk te onderdrukken, kwam een overijverige intendant van Poitou in 1680 op het denkbeeld, door militaire inkwartiering de weerspannigen in de schoot van de Kerk terug te voeren.
Hij gaf bevel, dat men bij Protestanten steeds een dubbel aantal manschappen zou inkwartieren, terwijl de „bekering” der ongelukkige gastheren bevorderd werd door de verregaande bandeloosheid van de ruwe dragonders stelselmatig door de vingers te zien. De man werd toen nog tot de orde geroepen, maar nadat onvermijdelijke — en ook wel bedoelde — oproeren van de Calvinisten in het Zuiden onderdrukt waren, maakte men van het middel een steeds ruimer gebruik. De gevolgen waren inderdaad massale — maar natuurlijk ook schijnbare — bekeringen, maar ook massale emigraties (zie Réfugiés). Behalve van dragonades, sprak men ook van la mission bottée (= de gelaarsde missie) en van les conversions par logements (= bekeringen door inkwartieringen).Lit.: F. Puaux, Hist. de la réformation française (Paris 1857-1863); H. M. Baird, The Huguenots and the Revocation of the edict of Nantes (London 1895).
