zijn een belangrijke groep van de „Christians”, die gedeeltelijk wortelen in Engeland en Schotland, maar in Noord-Amerika tot ontwikkeling zijn gekomen. Barton Warren Stone (geb. in Maryland 1772) was presbyteriaans predikant in Kentucky en maakte zich los van enige hoofddogma’s van de Westminster Confession, vooral van de praedestinatieleer.
Met zijn aanhangers begon hij een revival, waarin de Bijbel als de enige veilige gids ten hemel werd beleden en plaats was voor „pray more and dispute less” (Springfield Presbytery). Stone kwam ook tot verwerping van de kinderdoop en voerde de doop door onderdompeling in. Zijn beweging trok vooral naar het Westen. In 1824 had een ontmoeting plaats tussen Alexander Campbell, die in vele opzichten dezelfde beginselen voorstond, en Stone, hetgeen in 1837 tot gedeeltelijk samengaan leidde. De aanhangers van Stone heetten Christians, die van Campbell Reformers of Disciples. De Christians in Ohio, Indiana, Noord Carolina, Virginië en Nieuw Engeland, die hierin niet medegingen. vormden de Christian Church, ook American Christian Convention genaamd. De Disciples hebben een klein aantal jaren met een afdeling van de Baptisten samengewerkt. Zij leren de rechtvaardiging door het geloof alleen, op ondogmatische wijze; de organisatie van hun gemeenten is van congregationalistische aard; zij hebben Universiteiten en Hogescholen (Bethany College, West-Virginië; Hiram College, Ohio) en bedrijven zending (United Christian Missionary Society, St Louis, Mo). Hun uitbreiding naar het Westen ging snel; het aantal gemeenten bedraagt ongeveer 7600, waarvan in Missouri (het toenmalige Westen) reeds 1000, met ca 1.300.000 leden. Verder vonden zij verbreiding in Australië, Azië en in Engeland en Denemarken.PROF. DR J. N. BAKHUIZEN VAN DEN BRINK
Lit.: W. H. Whitsitt, Origin of the Disciples of Christ (1899) , The Biography of Elder B. W. Stone written by himself (Cincinnati 1847); K. S. Latourette, A History of the Expansion of Christianity, IV (New York 1941).
