(Lat.: tucht van geheimhouding), gebruik dat van de derde tot vijfde eeuw in de Kerk voorkwam, maar waaraan eerst in de 17de eeuw deze naam is gegeven, en dat hierin bestond, dat aan de catechumenen of doopleerlingen het Doopsel en de daarbij behorende plechtigheden eerst kort voor de toediening werden verklaard, de Misceremoniën ook na het Credo eerst na het Doopsel. Dit gebeurde vnl. om practische redenen, hoewel vrees voor profanatie wel mede zal hebben gewerkt.
Dat volledige geheimhouding zou hebben bestaan is weinig waarschijnlijk, gezien de openlijke wijze waarop er door de Kerkvaders over werd geschreven.DOM. A. BEEKMAN O.S.B.
