Portugees schrijver (Porto 14 Nov. 1839- 19 Sept. 1871), heette eigenlijk Joaquim Guilherme Gomes Coelho en promoveerde in 1861 te Porto tot doctor in de medicijnen. De t.b.c., zijn familiekwaal, tastte ook hem aan, zodat hij meermalen werd gedwongen, zijn werk te onderbreken, doch zijn enthousiasme verliet hem niet.
Zijn eerste werken in proza en poëzie verschenen in de bladen Grinalda en o Jornal do Porto. De gedichten verschenen verzameld in 1 dl (1874) en de verhalen in 1870 onder de titel van Serões da provincia. In 1862 schrijft hij voor o Jornal do Porto Uma familia de inglezes, dat in 1868 in boekvorm verscheen onder de titel van Uma familia inglesa, een werk dat blijk geeft van een zeer individueel talent en van zijn grote kennis der Engelse letterkunde welker karakter op zijn arbeid van grote invloed is geweest. De roman die hem evenwel een grote populariteit bezorgde, is As pupilas do Senhor reitor (1866/’67). Ook zijn volgende werken a Morgadinha dos Canaviais (1868) en os Fidalgos da casa mourisca (1871) hebben een groot aantal uitgaven beleefd. De drie romans geven blijk van een grote opmerkingsgave. De stijl is zeldzaam en elegant. Geen schrijver heeft, als hij, zo getrouw het burgerlijke leven en de zeden van de boerenstand in Portugal geschilderd. Door velen wordt hij dan ook beschouwd als de schepper van de naturalistische roman in zijn land. Het aantal van zijn werken is klein, doch in 1910 is er een dik deel Inéditos e esparsos (onuitgegeven en verspreide verhalen) bijgekomen, dat meer dan 20 drukken heeft beleefd. Dit boek is voorzien van een uitgebreide biografische en critische studie van Sousa Viterbo. Zijn korte en ziekelijke bestaan heeft hem verhinderd veel te schrijven, maar figuren als dr João Semana en de rector (uit as Pupilas) blijven onvergankelijk. Egas Moniz noemt hem in Julio Diniz e a sua obra (1924) de Portugese Dickens.
