drukmachine, die geschikt is om van een diepdrukvorm afdrukken te maken. Daar de drukelementen, waaruit de diepdrukvorm is samengesteld, verdiept liggen en de te bedrukken stof dus in zeer nauw contact hiermede moet worden gebracht, is een sterke druk nodig.
Het is mogelijk deze uit te oefenen zonder beschadiging van de drukvorm, daar de drukelementen niet zo licht te beschadigen zijn als bij de hoogdruk en het materiaal, waaruit de vorm bestaat (koper, staal e.d.), een sterkere druk weerstaan kan dan bijv. de steen bij de steendruk, de rubber deken bij de offset, de glazen plaat bij de lichtdruk. Desniettegenstaande kunnen diepdrukpersen zeer eenvoudig van constructie zijn. De meeste etsdrukken worden op tamelijk primitieve machines gemaakt; een beweegbare wagen, waarop de plaat wordt gelegd, een cylindervormig tegendrukapparaat, waarop het papier wordt gelegd en de inrichting om deze in nauw contact met elkaar te brengen. Daar de snelheid van het drukken bij de hand-ets-druk zeer gering is, kan het ronddraaien van de tegendrukcylinder (een zwaar werk) eveneens met primitieve middelen geschieden. Gecompliceerder zijn de diepdrukplaatmachines, waarbij het apparaat tot het afwissen van de drukinkt is ingebouwd. Het principe van de druk is hetzelfde, een horizontaal voortbewogen drukvorm, een cylindrisch werkende tegendrukvorm. Er bestaan ook plaat- (diepdruk-) drukpersen, waarbij de tegendrukvorm zich van boven naar onder (verticaal) beweegt en drukken dus feitelijk een persbeweging is. Gebruikt men voor de drager van de drukvorm een cylinder (onverschillig of deze drukvorm buisvormig is of een om een buisvormige kern gebogen plaat), dan past men een ander principe toe, de zgn. rotatieve druk. De te bedrukken stof wordt tussen, drukvorm en tegendrukvorm „gemangeld”. Een sterke druk wordt op een naar verhouding kleine oppervlakte uitgeoefend en het resultaat is er des te beter om.
