(Friedrich) Freiherr, Duits dichter (Kiel 3 Juni 1844 - Alt-Rahlstedt, bij Hamburg, 22 Juli 1909), maakte als Pruisich officier de oorlogen van 1864, 1866 en 1870 mee, vertoefde een tijd in Amerika en was daarna in zijn vaderland als ambtenaar werkzaam. Hij bracht als letterkundige enige jaren in München door en leefde sedert 1889 in Ottensen bij Hamburg.
Jarenlang ging hij gebukt onder schulden. Ten slotte kreeg hij een erejaargeld van de keizer. Hij trad betrekkelijk laat als dichter op, maar vond spoedig waardering als een van de talentvolste onder de naturalistische schrijvers. Zijn gedichten, lyrische zowel als epische, en zijn novellen tintelen van leven en humor. Hij was te Ottensen het middelpunt van een kring van dichters en trad vaak in verschillende steden op als voordrachtskunstenaar.Bibl.: Novellen: Eine Sommerschlacht (1886); Krieg und Frieden (1891); Kriegsnovellen (1895); Letzte Emte (1909). Treurspelen: Der Trifels und Palermo (1886); Die Merowinger (1888). Toneelspelen: Die Rantzow und die Pogwitsch; Arbeit adelt (1887); Knut der Herr (drama, 1885). Vertellingen: Unter flatternden Fahnen (1888); Der Mäcen (1890). Gedichten: Adjutantenritte und andere Gedichte (Leipzig 1883); Gedichte (1889); Der Haidegänger und andere Gedichte (1890); Neue Gedichte (1893); Ausgewählte Briefe (uitgeg. d. R. Dehmel, 2 dln, 1910); Gesammelte Werke (uitgeg. d. R. Dehmel, 8 dln, 1922); Briefe in neuer Auswahl (uitgeg. d. H. Spiero, 1927)
Lit.: O. J. Bierbaum, D. v. L. (2de dr. 1910); F. Böckel, L. im Urteil zeitgenössischer Dichter (1912); H. Spiero, L., sein Leben und seine Werke (1913); H. Mayne, D. v. L. (1920); J. Wichmann, D. v. L.’s lyrische Anfänge (1922); L. Bianchi, Von Droste bis L. (1922); J. Elema, L. (1937); Idem, Stil und poet. Charakter bei L., diss. Groningen; Amsterdam (1937).
