(ook wel Delacroix de Constant), Frans gezant te ’s-Gravenhage (Giory 14 Apr. 1741 - Bordeaux 26 Oct. 1805), volgde aanvankelijk een ambtelijke loopbaan en sloot zich later aan bij de Franse revolutie. In de Nationale Conventie was zijn houding zeer radicaal: hij behoorde tot de régicides, d.w.z. bracht zijn stem uit vóór het doodvonnis van Lodewijk XVI, zonder uitstel, zonder beroep op het volk.
Echter bij missies in de departementen toonde hij zich afkerig van gewelddaden. In 1797 werd hij gezant te ’s-Gravenhage. Zijn taak was de bestuurscentralisatie te bevorderen. Dit bracht hem in contact met de radicale Unitarissen, die hij, in samenwerking met generaal Joubert, steunde bij hun staatsgreep van 22 Jan. 1798 (z Bataafse Republiek).
Na de staatsgreep bleef Delacroix aan de zijde van het radicale Unitarisme, ook toen een streven doorbrak het ten val te brengen. Zijn verzet baatte niet: de staatsgreep van 12 Juni 1798, geleid door Daendels en gesteund door Joubert, vernietigde inderdaad de heerschappij van de radicale en bracht de gematigde Unitarissen aan de macht. Korte tijd daarna legde Delacroix zijn functie neer. Dit was het einde van zijn staatkundige loopbaan.
Sinds 1800 was hij nog werkzaam als prefect in een tweetal Zuidfranse departementen.
Lit.: H. T. Colenbrander, De Bataafsche Republiek (1905).
