(Augsburg ca 1200 - 19 Nov. 1272), een van de eerste Duitse Franciscanen, prediker en mystiek schrijver, studeerde waarschijnlijk te Maagdenburg, fungeerde 4 jaar als novicenmeester te Regensburg, visiteerde verschillende kloosters en won, meestal samen met zijn vriend en waarschijnlijk leerling Bertholdus v. Regensburg, door zijn welsprekendheid op zijn rondreizen vele zielen voor God.
Tevens trad hij op als inquisiteur, maar ook die moeilijke taak vervulde hij met tact, zodat geen klachten het nageslacht bereikten. Zijn grootste verdienste ligt echter op het gebied van de ascese en mystiek. Hij was de eerste mysticus in de Duitse taal en liet behalve Latijnse ook verschillende Duitse geschriften na. Zijn meest bekende werk draagt tot titel: Profectus religiosorum. Al gaf hij geen nieuw ascetisch systeem, zijn werken dragen toch alle een zeker karakter van oorspronkelijkheid en inspireerden verschillende aanhangers van de Moderne Devotie o.a.
Gerard Zerbolt van Zutphen (gest. 1398).Bibl.: Het bovengenoemde Profectus, waarvan de eigenlijke titel luidt: De exterioris et interioris hominis compositione secundum triplicem statum: incipientium, proficientium et perfectorum (door de Franciscanen te Quaracchi ui tg. 1899, in Duits vert. als: Wegweiser zur christi. Vollkommenheit, door Th. Villanova, 1902); Die sieben Vorregeln der Tugend; Der Spiegel der Tugend e.a. uitgeg. d. F.
Pfeiffer, in Deutsche Mystiker des 14. Jahrh. I (Leipzig 1845).
Lit.: D. Stöckerl, Bruder D. v. A. (München 1914); C. Smits, D. v.
A. en de invloed v. zijn Profectus op de Moderne Devotie in Collectanea Franciscana Neerlandica (I, 1927, 171-203).
