(1, militair) (van het Spaanse woord corneta, ruiterstandaard) noemde men vroeger de jongste officier van het eskadron, die met het dragen van de standaard belast was. Sindsdien is de benaming verdwenen doch werd, met de uitbreiding van de instelling van de reserve-officieren, weder ingesteld als een tussenrang bij de cavalerie en bij de artillerie, ongeveer gelijkstaande met die van adjudant-onderofficier en daarvan ook de rangdistinctieven voerende, in welke de tot reserve-officier opgeleide enige tijd werkelijke dienst moet verrichten.
Na doorlopen van die periode volgt, doch niet dan bij gebleken geschiktheid, aanstelling tot officier. In de 16de en 17de eeuw gaf men de naam cornette ook aan een compagnie ruiters.(2, muziek) heeft twee betekenissen:
1. blaas instrument, dat naar de vorm tussen een trompet en een bugel in ligt. De grondtoon van het instrument is de bes uit het groot octaaf. Dank zij het gebruik van 3 pistons (z muziek, instrumentenleer) heeft het instrument een omvang van klein-e tot tweegestreept bes. De notatie geschiedt echter transponerend in bes).
Het instrument is uit de oude posthoorn, door toevoeging van pistons, vermoedelijk in het begin van de 19de eeuw in Frankrijk ontstaan. Het instrument vindt regelmatig toepassing in harmonieorkesten, ook in het symphonieorkest wordt het wel gebruikt door Berlioz, Debussy, Strawinsky en vele anderen.
2. is een orgelregister, waarbij een mixtuur van vijf bovenharmonischen het timbre van de cornet nabootst (z orgel).
Lit.: C. Sachs, Reallex. d. Musikinstrum. (Berlin 1913).
