is de westelijke grensrivier van Suriname. Over de oorsprong bestond verschil van mening; Robert Schomburgk, die hier in 1840 reisde, beschouwde de Koetarie-Koeroeni als de bovenloop.
Barrington Brown ontdekte in 1875 de New River en beschouwde deze als de bovenloop van de Corantijn, aangezien bij zijn bezoek de Nieuwe Rivier tweemaal zo waterrijk bleek te zijn als de Koeroeni (ook wel Coroni geschreven!. De Nederlandse regering verklaarde in 1912 zich eens met de opvatting van Schomburgk. Latere onderzoekingen bewezen ook dat de Koeroeni het grootste stroomgebied heeft (nl. ca 19 875 kma, tegenover 14475 km2 van de New River) en dus op geografische gronden ook wel als de hoofdas en dus als de grens zal moeten worden aangenomen. De Koetari ontspringt op het Toemoek Hoemakgebergte en neemt weldra rechts de Sipaliwini op, die langer en daarom de eigenlijke bronrivier is.
Onder het vormen van talrijke stroomversnellingen stroomt de Corantijn noordwaarts. Op ca 3° 28' N.Br. neemt zij links de New River op en begint zich dan in vele armen te splitsen, die talrijke eilanden insluiten. Op 30 35' N.Br. neemt de Corantijn van rechts de Lucie-rivier op, op 50 2' 30' N.Br. de Kabalebo. Onder de talloze stroomversnellingen zijn de vallen Koning Frederik Willem IV en de Wonotobo-vallen de belangrijkste.H. A. BOMER
Lit.: J. J. Staal, De grenzen van onze bezitting Suriname (Tijdschr. Kon.
Ned. Aardrijksk. Gen., 1913, blz. 97-100); Idem, Grensregelingen voor Suriname (T.K.N.A.G., 1913, blz. 238-241); J. W.
Ijzerman, De geografische beteekenis van de Koeroeni en de New River (Suriname) (T.K.N.A.G., 1925, blz. 324-328); W. Ahlbrinck, Vijf maanden in het oerwoud (over de expeditie van 1926).
