eigenlijk Conrad von dem Vorst, Duits-Nederlands Remonstrants gezind godgeleerde (Keulen 19 Juli 1569 - Tönningen 9 Oct. 1622), werd in 1596 professor aan het gymnasium illustre te Steinfurt en werd in 1611 tot opvolger van Arminius te Leiden benoemd. Zijn komst aldaar veroorzaakte de scherpste uitingen van tegenstand van verschillende zijden, doch Oldenbarneveldt hield hem de hand boven het hoofd.
Verdacht van Socinianisme en nog meer ketterijen, hield hij toch in 1611, op aandringen van Wtenbogaert, zijn oratie. Hij heeft echter nooit gedoceerd want in 1612 werd hem zulks verboden, met een termijn om zich in geschrifte tegen de beschuldigingen te verantwoorden. Koning Jacobus I van Engeland liet zijn geschriften in het openbaar verbranden. In 1619 werd Vorstius afgezet en verbannen. Met enkele andere Remonstranten kwam hij in 1622 in het Holsteinse, waar hij echter spoedig overleed.Bibl.: o.a. Enchiridion controversiarum: seu index errorum Ecclesiae Romanae (Steinfurti 1604); Apologia pro ecclesiis orthodoxis (Steinfurti 1607); Antibellarminus contractus (Hanoviae 1610); Tractatus theol. de Deo sive de natura et attributis Dei (Steinfurti 1610); De auctoritate s. Scripturae (Steinfurti 1611); Apologetica exegesis (Lugduni Bat. 1611); Oratie tot Verantwoordinghe ghedaen in de volle Vergaderinghe der Staten van Hollandt en W. Vrieslant (Leiden 1612). Bibliografie in: L. D.
Petit, Bibliograf. lijst der werken v. d. Leidsche hoogleeraren, I (Leiden 1894).
Lit.: H. C. Rogge, Het beroep v. V. te Leiden in: De Gids 0873), II; J. Ti de man, De stichting der Rem. Broederschap, I (1871); P.
C. Molhuijsen, Bronnen tot de gesch. der Leidse Univ., dl II (1916).
