hertog van, pair en maarschalk van Frankrijk, Frans staatsman en veldheer (Villefranchede-Rouergue 22 Sept. 1684 - Parijs 26 Jan. 1761), streed in de Spaanse en Poolse successieoorlogen en verkreeg in 1738 bij de Vrede van Wenen, die een eind aan de laatste maakte en door hem gesloten was, het stadhouderschap over Lotharingen. In 1740 bij de dood van keizer Karei VI stond hij aan het hoofd van de oorlogspartij te Versailles en zette tegenover kardinaal De Fleury Frankrijks ingrijpen in de Oostenrijkse successieoorlog door (1741).
Maar deze verliep ongelukkig. Wel veroverde Belle-Isle 26 Nov. 1741 Praag, maar door Saksen en Pruisen in de steek gelaten, volvoerde hij in Dec. 1742 de beroemde terugtocht naar Eger. Van 1744-1745 bevond hij zich in Engelse krijgsgevangenschap; in 1746 verdedigde hij Antibes tegen een Oostenrijks leger, dat van Italië uit Frankrijk trachtte binnen te dringen. In 1756 was hij wederom in de anti-Habsburgse partij; maar toen verloor hij het tegen Madame De Pompadour. Van 1758-1761 was hij minister van Oorlog.Lit.: de Broglie, Frédéric II et Marie Thérèse (2 vol. Paris 1882); Idem, Frédéric II et Louis XV (2 vol. 2e éd. Paris 1887).
