(New Haven,Conn., 29 Dec. 1800 New York 1 Juli 1860), was aanvankelijk handelaar in ijzerwaren, doch zijn zaak ging in 1834 failliet, waarna hij belangstelling kreeg voor de fabricage van rubberartikelen. Het bezwaar van rubberartikelen uit de tijd vóór het vulcanisatieproces was vooral, dat ze in de koude hard werden en in de warmte zacht.
Goodyear zocht met grote ijver naar verbetering van die bezwaren. Hij was geheel empiricus. Twee door hem uitgevonden procédé’s, t.w. het zuurproces en het solarisatieproces, bleken niet te voldoen, en brachten hem tot armoede en ellende, doch hij bleef experimenteren en vond in 1839, dat een mengsel van rubber, zwavel en loodwit bij verwarming niet week en kleverig werd, doch een merkwaardige verandering onderging. Daarmede was het vulcanisatieproces uitgevonden en Goodyear paste dit toe bij de fabricage van zijn rubberartikelen.
Hij verkreeg in Amerika octrooi op deze uitvinding, doch toen hij in 1843 ook octrooi in Engeland wilde aanvragen, bleek hem, dat Thomas Hancock hem voor was geweest. Deze had nl. monsters van gevulcaniseerde rubberartikelen uit Amerika in handen gekregen en het procédé zelf ook uitgevonden.Op de Parijse wereldtentoonstelling van 1854 trokken de gevulcaniseerde rubberartikelen van Goodyear grote belangstelling en kreeg hij de gouden medaille alsmede een speciale gelukwens van Napoleon III. Overigens was Goodyear een slecht zakenman. Zijn fabrieken in Amerika kwamen opnieuw in grote moeilijkheden en hij stierf in 1860 in grote armoede. Hij had kans gezien in 1855 een zeer uitvoerig werk te schrijven over de rubberindustrie en zijn uitvindingen.
PROF. DR IR A. VAN ROSSEM
Bibl.: Gum elastic, 2 dln (New Haven 1855, herdrukt London 1937)-
Lit.: A. C. Regli, Rubber’s Goodyear, the story of a Man’s perseverance (New York 1941).
