Sir, Engels bouwmeester (Londen 23 Mei 1795-Clapham, Londen, 12 Mei i860), maakte jong een studiereis naar Italië, Griekenland en het Nabije Oosten; in 1820 vestigde hij zich voorgoed te Londen. Hij is een uiterst begaafd eclectist: nu eens bouwt hij in Italiaanse laat-Renaissance-stijl (Londen, Reform Club, 1837 en Bridgewater House, 1847), dan wter in neoGothische stijl, die bij hem, onder invloed van de vriendschap en de geschriften van Pugin, in het navolgen van de Tudor-bouwmanier overging (Birmingham, King Edward’s School, 18331836).
Zijn meesterwerk in deze trant is ongetwijfeld het Parlementsgebouw te Westminster (1840-1860). In 1841 werd Sir Charles Barry lid van de Royal Academy; in 1852 werd hij geridderd. Zijn stoffelijk overschot is bijgezet in de Westminster Abbey. Van zijn zoons werd Alfred (1826-1910) geestelijke en later bisschop en biograaf van zijn vader (1867); een andere zoon volgde Charles op als bouwkundige, Edward Middleton Barry (1830-1880); hij voltooide de Parlementsgebouwen en bouwde o.a. het Covent Garden theater. De jongste zoon, Sir John Wolfe Wolfe-Barry (1836-1918), werd ingenieur en een befaamd bruggenbouwer.Lit.: A. Barry, Life of Sir Ch. B., 2 din (2London 1870); H. H. Statham, The Architectural Genius of Sir Charles Barry (London 1901); J. B. Knipping, Inleiding tot de Engelse Kunst (Amsterdam 1947).
