bekend Zwitsers taalkundige (Genève 4 Febr. 1865 - 1947), was leerling van Ferdinand de Saussure en volgde zijn leermeester op in 1913 als hoogleraar in de algemene taalwetenschap aan de universiteit vati Genève. Met zijn Précis de stylistique (Genève 1905), zijn Traité de stylistique (2 dln, Heidelberg 1909, 2de dr. 19191921 ) en zijn Le Langage et la vie (Genève 1913, 3de dr. 1935) wijdt hij een nieuwe tak van de taalkunde in, nl. de stilistiek.
Deze „stylistique” van Bally is voor hem meer en anders dan de studie van de individuele letterkundige stijl; zij onderzoekt de expressiemiddelen van de sprekende mens, vooral in verband met de bijzondere kleur die deze door affect of emo'ie verkrijgen. Dit onderzoek is dus meer psychologisch en sociaal dan aesthetisch en houdt zich weinig met de geschreven taal bezig. Bally is een paedagoog en een didacticus en hij put in al zijn boeken rijkelijk uit de levende taal. Veel vergelijkingen geeft hij zo ook tussen Duitse en Franse synoniemen en uitdrukkingen, zelfs in zijn streng wetenschappelijk werk Linguistique générale et linguistique française (2 de dr. Genève 1946). Hij behoort met Saussure, Séchehaye, Meillet e.a. tot de zgn. Franse of sociologische school in de taalkunde.
