brak uit in Febr. 1927, nadat al meer dan een halve eeuw tussen Bolivia en Paraguay moeilijkheden hadden bestaan over het bezit van een deel van de Gran Chacowoestijn. In die maand werd een Paraguayaanse patrouille buiten een Boliviaans fort gevangen genomen.
De Volkenbondsraad verzocht de Pan-Amerikaanse Conferentie, de partijen weer tot elkaar te brengen. Na vier jaar onderhandelen trok zich Paraguay echter uit deze onderhandelingen terug, omdat Bolivia zich niet aan de status quo zou houden, en begon de Chaco-oorlog. Nieuwe bemoeiingen van de Volkenbond en nieuwe Amerikaanse interventie leidden op 1 Juli 1935 tot een vredesconferentie in Buenos Aires en op 22 Aug. 1936 knoopten Bolivia en Paraguay weliswaar weer diplomatieke betrekkingen aan, maar als geheel verliepen de onderhandelingen zeer traag, ook doordat Argentinië en Brazilië naijverig op elkaar waren Vooral dank zij het geduldige streven van de Amerikaanse diplomaat Spruille Braden kwam echter een — voor Paraguay gunstige — regeling tot stand, maar nog in 1938 dreigde een nieuwe uitbarsting.
