de grootste lyrische dichter der Romeinen (Verona 87 v. Chr. - vermoedelijk 54 v.
Chr.), als provinciaal en begaafd dichter opgenomen in de kringen der „jeunesse dorée” van het verdorven Rome van de eindtijd der republiek, werd verliefd op de voorname Clodia, zuster van Cicero’s tegenstander Clodius. De hele liefdesgeschiedenis met Lesbia (haar schuilnaam) is uit zijn gedichten af te lezen. Na de mislukking er van ging Catullus in het gevolg van de propraetor C. Memmius naar Bithynië (57).
Teruggekeerd in Rome, schreef hij o.a. verzen tegen Caesar. In zijn gedichtenbundel, die aan de geschiedschrijver Cornelius Nepos is opgedragen en 116 gedichten bevat, zijn enige epyllia, kleine heldendichten in alexandrijnse trant, opgenomen, zo ,,de bruiloft van Peleus en Thetis”; een ander, „de lok van Berenice” (no 65), is een vertaling van Callimachus; metrisch en godsdienst-historisch is het gedicht over de priester van de Grote Moeder (no 63) belangrijk. Zijn kleinere gedichten, vaak in hendekasyllabi (11 -lettergrepige verzen), zijn meest anecdotisch en geven zijn stemmingen meesterlijk weer. Ook hier is invloed der Alexandrijnse poëzie, nl. van de epigrammatische.Bibl.: Uitgave met commentaar: W. Kroll, 2de dr. (Leipzig 1929); uitg. met Franse vert.: G. Lafaye, Coll. Guillaume Budé, 2de dr. (Paris 1932); id. met Engelse vert.: F.
W. Cornish. Loeb Classical library (1914); Ned. vert.: C. Sobry (Brussel 1928) en A.
Rutgers v. d. Loeff (Den Haag 1937).
Lit.: G. Lafaye, C. et ses modèles (1894); J. v. Gelder, De woordherhaling bij Catullus (Leiden 1933); N. S.
Herescu, Catullo (Roma 1943); T. Frank, Catullus and Horace (New York - Oxford 1928); K. P. Harrington, Catullus and bis influence (Boston-Londen 1924).
