(Henry of Bratton), beroemd Engels rechtsgeleerde (Bratton Fleming, Devonshire, gest. 1268), was een geestelijke en van 1245 met rechterlijke functies belast, van 1248 tot 1257 in de „King’s Bench”. Zijn grote betekenis ligt in zijn tractaat over het Engelse recht (Summa de Legibus et Consuetudinibus Angliae) dat, ofschoon niet voltooid, in stijl, wijze van behandeling en volledigheid zijn weerga niet heeft vóór het werk van Blackstone.
Als grondslag voor dit geschrift, waaraan hij ca 1240-1256 moet hebben gewerkt, diende hem zijn Note-Book, waarin hij 2000 rechtsbeslissingen uit de jaren 1216-1240 had verzameld; in 1884 schreef Vinogradoff deze in het Brits Museum ontdekte collectie aan Bracton toe en Maitland bewees in zijn uitgave de juistheid van deze toeschrijving. Bracton’s werk toont aan dat het Engelse recht reeds onder Hendrik III zijn twee blijvende kenmerken had verworven: het berust op de vormen der acties (writs) en het is opgebouwd op vonnissen. Daarentegen is de invloed van het Romeinse recht, vooral van Azo, op Bracton veel sterker dan later in het Engelse recht.Het gezag van Bracton was in de 13de eeuw zeer groot, verminderde in de 14de en 15de eeuw, maar rees weer met de toenemende kracht van de Common Law. In de 18de eeuw worden bepaalde rechtsvragen nog aan de hand van Bracton uitgemaakt en Hale zowel als Blackstone beschouwen hem als even „authoritative” als rechterlijke vonnissen.
PROF. MR H. R. HOETINK
Bibl., uitg.: Maitland, Bracton’s Note-Book, 3 dln (1887); De Legibus etc. ed. G. E. Woodbine, thans 4 dln (1915-1942) verschenen.
Lit.: Sir William Holdsworth, Hist. of Eng. Law II, blz. 232 vv.; Paul Vinogradoff, Collected Papers I (1928); G. E. Woodbine, Roman Elements in Bracton, Yale Law Journal, dl 31 (1921-’22), 827; H. Kantorowicz, Bractonian Problems (Glasgow 1941); Fritz Schulz, A New Approach to B. in Seminar 2 (1944); Idem, Br. on Kingship in Engl. Histor. Rev. 60 (1945), blz. 136-176; Idem, Br. as a Computist, in Traditio 3 (1945), blz. 265-305.
