„goede godin”, was in oorsprong bijnaam van een Romeinse godin Fauna, die op het land werd vereerd, speciaal door vrouwen. Vermoedelijk om deze reden werd later aldus genoemd een uit Griekenland ingevoerde, vooral in de Peloponnesus vereerde godin Damia.
Zij is in historische tijden de eigenlijke Bona dea. Mannen hadden aan haar dienst geen deel. Vrouwen vonden bij haar hulp en genezing. Éénmaal per jaar was haar een nachtelijk feest gewijd in de woning van de vrouw van een hoog magistraat, die te midden van uitsluitend vrouwen haar een zeug als offer bracht. Ook wijn en wijnranken speelden daarbij een rol, evenals muziek en dans. De tempel der Bona dea was aan de voet van de Aventijnse berg. Een ander heiligdom bevond zich te Aricia bij Rome.Lit.: W. W. Fowler, Roman Festivals (London 1899).
