residentie in de provincie Oost-Java, bestaande uit de regentschappen Bodjonegoro, Toeban en Lamongan. Het is de enige residentie op Java waar de Europese ondernemingslandbouw ontbreekt. Het aantal Europeanen bedroeg in 1930 dan ook slechts 584 op een totale bevolking van 1.712.659 zielen.
Het regentschap Bodjonegoro wordt in het W. en N. begrensd door de Solorivier en in het Z. van de residenties Madioen en Kediri gescheiden door het middelste Kalksteengebergte (G. Kendeng). De Goenoeng Pandan, die zich hierin tot 900 m verheft, is evenwel uit oud-vulkanisch materiaal opgebouwd. De naar het N. hellende bodem is zeer geschikt voor de teelt van padi. De bevolking hield zich in de laatste jaren voor Wereldoorlog II veel bezig met de teelt van Virginiatabak (voor sigaretten). Het regentschap telde in 1930: 550.388 inw.De hoofdplaats Bodjonegoro ligt aan de zuidelijke oever van de Solorivier. Zij telde in 1930: 19.784 inw., waarvan 17.168 Inheemsen, 256 Europeanen, 2177 Chinezen en 183 andere Vreemde Oosterlingen. Er was veel handel in tabak, kapok en vee.
Lit.: Soejoed, De cultuur van Virginia-tabak in de res. Bodjonegoro. Landbouw 1937 (13).
