(Aboe Abdallah), de laatste Moorse koning van Granada, werd in 1482 door een paleisrevolutie op de troon van zijn vader Aboel Hassan geplaatst. De daarop volgende jaren zagen een hevige strijd tussen hem en de kroonpretendent, zijn oom Addallah el Zagal.
Daarvan konden de Spaanse vorsten, Ferdinand van Aragon en Isabella van Castilië gebruik maken. Herhaalde malen verdreef de ene Moorse vorst de andere; de verdrongene zocht dan hulp bij de Christenen, die weer spoedig het gesloten tractaat annuleerden op grond van woordbreuk, terwijl daartegenover de bevolking van Granada telkens weer zulk een „vazal der Christenen” niet wenste te erkennen. Het einde was, dat de Moren zich verenigden, maar de verdediging van Granada zelf, het enige dat hun toen nog restte, was zonder uitzicht en 25 Nov. 1491 moest Boabdil, die ten slotte over zijn mededinger gezegevierd had, de stad aan de Katholieke koningen overgeven. Hij verkreeg een gebied in de Alpujarras, doch vluchtte in 1493 naar Fez, waar hij in 1527 sneuvelde. De plaats, vanwaar hij, volgens de overlevering, de laatste maal de blik wendde naar het prachtige Granada, wordt nog tegenwoordig „De laatste zucht van de Moor” genoemd.Lit.: V. Balaguer, Las guerras de Granada (Madrid 1498); M. Gaspar Remiro, Femando II de Aragon y V de Castilla en la reconquista del reino moro de Granada (Zaragoza 1919).
