bekend onder de naam Père Enfantin (Parijs 8 Febr. 1796 - 13 Aug. 1864), kwam ca 1825 door zijn vriend Olinde Rodrigues in aanraking met Saint-Simon*. Na diens dood in 1825 wist hij zich tot leider der richting te doen erkennen, die onder zijn handen het mystieke karakter verkreeg, dat èn in deze tijd èn in de Parijse omgeving paste.
Grote moeilijkheid, leidende tot de afscheiding van Bazard en Olinde Rodrigues, gaf de kwestie van de positie der vrouw. Het mystieke priesterschap, dat Enfantin zich had aangematigd, ontaardde in zinnelijkheid en tonelen gelijk bij de vroegere Wederdopers. Zijn systeem, dat een mengsel van politiek autoriteitsbeginsel met theosofische speculaties, kerkelijk-hiërarchische gedachten en ideeën van een antiek-oosterse liefde-cultus was, bracht hem voor de rechter wegens schending van de goede zeden. Hierop volgde zijn veroordeling (1832) tot twee jaren gevangenisstraf. Toen Enfantin in Juni 1833 in vrijheid gesteld was, begaf hij zich met enige van zijn zoons naar Egypte, waar zij in dienst traden van de staat. In 1845 werd hij lid van de directie van een der grote Franse spoorwegmaatschappijen, de P.L.M.Bibl.: Traité d’économie politique (1830); La religion Saint-Simonienne (1831); Science de l’homme, physiologie religieuse (1858), opgedragen aan Napoleon III, op wie hij tot het laatste zijn hoop op hervormingen in de geest van het Saint-Simonisme gevestigd hield.
Lit.: H. Castille, Le Père E. (1859); G. Weill, L’école Saint-Simonienne (1896); S. Charléty, Hist. du Saint-Simonisme (1896); Idem, E. (1931) ;H.R. d’Allemagne, Les Saint-Simoniens (Paris ‘30); Idem, P. F. et les grandes entreprises du XIX siècle (Paris ’35).
