Belgisch staatsman (Schabroek 25 Febr. 1794 - Heusden 21 Aug. 1874), was bevriend met Félix de Merode en, evenals deze, het liberaal Katholicisme toegedaan. Hij was aanhanger van de Katholiek-liberale unie en nam deel aan de eerste petitiebeweging tot herstel der grieven (einde 1828).
Van 10 Nov. 1830 af lid van het Nationaal Congres, toonde hij zich voorstander van de uitsluiting der Nassau’s, van een grondwettelijke representatieve monarchie, van het tweekamerstelsel, van de verschillende grondwettelijke vrijheden. Bij de keuze van een koning steunde hij de candidatuur van de hertog van Leuchtenberg, daarna die van Leopold van Saksen-Coburg. In 1831 door het arr. Hasselt tot volksvertegenwoordiger verkozen, zag hij zijn mandaat gedurende 40 jaar vernieuwd. In Nov. 1831 werd hij minister van Binnenlandse Zaken en op 4 Aug. 1834 vormde hij een regering, waarin hij opnieuw dit departement beheerde. Na het ontslag van de Muelenaere (Dec. 1836) kreeg hij bovendien de leiding van het dep. van Buitenlandse Zaken en had aldus de verantwoordelijkheid te nemen voor de aanvaarding van het Verdrag der XXIV Artikelen (1839). Na zijn aftreden, in Mrt 1840, bleef hij jarenlang de onbetwiste leider van de rechterzijde. Op 31 Mrt 1846 vormde hij de eerste homogeen-Katholieke regering en nog einde 1871 stelde hij een kabinet samen, zonder nochtans een portefeuille te aanvaarden. DR W. VAN DEN STEENE
Lit.: E. Bochart, Biogr. des membres des deux Chambres législatives (Bruxelles 1858), dl II, blz. 46/1-46/4; Th. Jus te, Notes hist. et biogr., 2e série (Bruxelles 1874), blz. 1-18; Ch. Terlinden, Biogr. nationale, dl XXIV, kol. 771-782.
