Frans generaal (Pont-de-Vaux, dep. Ain, 14 Apr. 1769 gesn.
Novi 15 Aug. 1799), klom in de eerste Franse Revolutie-oorlog van vrijwilliger tot generaal op. Onder Bonaparte maakte hij de eerste Italiaanse veldtocht mee (1796-1797). Hij verdedigde de stelling van Rivoli tegen de aanvallen van Alvinczy, totdat Bonaparte verscheen en de overwinning behaalde. Joubert belastte zich met de vervolging van de vijand en veroverde Trente. In weerwil van een hevige tegenstand trok hij door verscheidene Alpendalen en verenigde zich bij Villach met Bonaparte. Daarna voerde Joubert van 1798-1799 bevel over het Franse leger in de Bataafse republiek, waar hij met Talleyrand, Gogel en Spoors de uitvoerder is geweest van de staatsgreep van 12 Juni 1798 (z Bataafse Republiek).
Bij de staatsgreep van 22 Jan. had hij als reserve geen actief aandeel. Vervolgens commandeerde hij in Mainz en kwam in 1799 aan het hoofd van het leger in Italië. Nadat de Tweede Franse Revolutieoorlog was uitgebroken, bezette hij nog Piemont en dwong hij de koning van Sardinië tot afstand. Hij sneuvelde in de slag bij Novi (15 Aug. 1799), waarin de Fransen door Soeworow werden verslagen.Lit.: Chevrier, Le général J. d’après sa correspondance (2de dr., Paris 1884); P. Mahon, Etudes sur ies armées du Directoire (1905); Beaunier, La Jeunesse de J. (1918); Idem, J. et la Révolution (1918); Idem, J. et Pauline de Beaumont (3de dr., 1924).
