is de naam van een nomadenstam in West-Iran en wel in het oostelijke hoogland der provincie Loeristan. Hun aantal wordt met dat der Loeren geschat op 52 000 families van 5 personen.
De taal is Koerdisch. Zij zijn verdeeld in de twee hoofdafdelingen der Haft Lang en Tsjehar Lang. Des zomers houden zij verblijf in tenten, des winters in tot dorpen verenigde hutten. Zij belijden, in tegenstelling tot de andere bewoners van Iran, de sunnietische vorm van de Islam, zijn dapper en gastvrij, maar tevens wreed en roofzuchtig. De bloedwraak verdelgt gehele geslachten. Hun rijkdom bestaat meest in vee; tevens drijven zij handel in tabak, galappels, mastix, manna en riet.Tijdens de Perzische revolutie van 1909 steunden de revolutionnairen op Bachtijaarse troepen, die toen naar Teheran kwamen en er tot 1912 door hun leiders — van wie verscheidenen minister werden — grote invloed uitoefenden. Na Wereldoorlog I gedroegen de Bachtijaren zich zo goed als geheel onafhankelijk, totdat Riza* Sjah Pahlavi hen in 1924 door hardhandige expedities weer aan het staatsgezag wist te onderwerpen.
