Frans dichter (Marseille 1796 - 23 Aug. 1867), begaf zich met zijn land- en studiegenoot J. P.
A. Méry (1798-1866) in 1822 naar Parijs, waar zij de partij der liberalen kozen en haar door berijmde pamfletten en heldendichten zochten te ondersteunen. Een poëtische satire tegen de Bourbons en hun reactionnaire aanhangers, de Villéliade (1826), had een geweldig succes. In dezelfde geest waren geschreven: Les Jésuites (1827), Rome à Paris (1827), La Corbiérêide (1827), Peyronnéide (1827) e.a. Daarenboven vervaardigden zij ten tijde van het ministerie Martignac een heldendicht in acht zangen: Napoléon en Egypte (1828), een stuk, waarin met oppositie tegen de Bourbons verering van Napoleon verbonden was, en dat grote bijval vond. Na de Juli-revolutie gingen de beide vrienden tot de romantiek over.
In L’insurrection (1830) bezongen zij de overwinning van het volk. Nadat hun enthousiasme over de omwenteling geluwd was, gingen zij over tot de oppositie en stichtten Némésis (i83i-’32), een weekblad, waarin zij de daden van de nieuwe regering aan critiek onderwierpen. Vrij plotseling zweeg hij kort daarna; naar alle waarschijnlijkheid heeft hij zich door de regering laten kopen.In 1831 verschenen te Parijs in 4 dln de Oeuvres poétiques van Barthélemy en Méry.
Lit.: Garsow, Les créateurs de la légende napoléonienne (1899).
