noemt men de opstand, die te Parijs, ten gevolge van de Juli-ordonnanties, welke 26 Juli 1830 werden uitgevaardigd, de 27ste uitbrak en de 29ste eindigde met de overwinning der opstandelingen, de val der Bourbons en de oprichting van het Juli-koninkrijk (1830-1848). De handigheid der liberalen onder Thiers, Laffite e.a. bestond tijdens de Juli-revolutie hierin, dat zij die voorstelden als een beweging, welke uitsluitend de handhaving van de Charte en de invoering van de parlementaire monarchie ten doel had.
Zij vergeleken haar met de conservatieve „Glorious Revolution” van 1688 in Engeland en kregen in dat land dus zelfs de Tories op haar hand, zodat op deze wijze de minste kans op interventie der mogendheden van de Grote Alliantie bestond. Toen door de barricadengevechten de republikeinse Juli-strijders gewonnen hadden, wisten de liberalen Lodewijk Philips, Hertog van Orleans, prins van den bloede, maar liberaal, door het volk als „koning der Fransen” te doen accepteren. De betekenis der Juli-revolutie was, dat nu m Frankrijk de bezittende middenklasse aan het roer kwam en de gevolgen er van waren: de afscheiding van België van het koninkrijk der Nederlanden, de kiesrechthervorming in Engeland (door de „Reform-bill” van 1832), opstanden in Duitsland en Italië, die mislukten, evenals een opstand in Polen. Metternich’s Grote Alliantie was nu verbroken, omdat in de internationale verhoudingen een liberale Frans-Engelse entente tegenover een Oosteuropese conservatieve Driebond stond.Lit.: S. Charlety, La restauration à la monarchie de juillet (dl IV en Y van Lavisse’s Hist. de la France contemp., 1921); J. M. S. Allison, Thiers and the French Monarchy (Boston 1926); P. Mantoux, Patrons et ouvriers en juillet 1830 (Revue d’hist. mod. et contemp.).
