in het Arabisch Dsjebel-esj-Sjerki, d.i. Oostelijke berg, genaamd, is een bergketen, die ten O. van de Libanon en evenwijdig met deze door Syrië loopt.
Het hoogste, zuidelijke deel, waaruit de Jordaan zijn bronrivieren ontvangt, is de Grote Hermon of Dsjebel-esj-Sjech (2759 m). De gemiddelde kamhoogte is 1623 m. Hoge toppen in het N.O. zijn de Talaät Moesa (2658 m), de Halmat Kaboe (2516 m) en de Aboel-Hin (2539 m). De Grote Hermon is dikwijls met sneeuw bedekt. De westelijke hellingen zijn steil; naar het O. en Z.O. dalen zij glooiend af naar de kalksteenvlakte, die in het Z.O. onmerkbaar in de woestijn overgaat. De Antilibanon is lager dan de Libanon en bestaat uit gesteente der krijtformatie.
De hellingen, vooral de hogere delen, zijn doorgaans kaal, hoogstens met dwergeiken en kreupelhout begroeid, daarentegen zijn de talrijke hoogvlakten en dalen met een welige plantengroei bedekt. Weiden wisselen er af met wouden van populieren. Op de hoogvlakten liggen talrijke kleine meren en ontspringen vele beken en kleine rivieren. Die, welke oostwaarts gaan, verliezen zich spoedig in de woestijn in de vorm van wadi’s. Daar ligt o.a. als belangrijke oase de stad Damascus.Tussen de Antilibanon en de Libanon bevindt zich het diep gelegen lengtedal, dat door de Orontes en de Leontes doorstroomd wordt en in de dagen der Oudheid de naam Coelesyrië (Hol Syrië) droeg. Het planten- en dierenrijk komen er met die van Syrië overeen. De bewoners van het noordelijk gedeelte zijn grotendeels Arabieren, die van het zuidelijk gedeelte Droesen. Zij wonen in dorpen; hier en daar vindt men ook sterke kastelen. Er zijn merkwaardige bouwvallen, zoals die van het oude Heliopolis (z Baalbek), het beweerde graf van Noach, de Jacobsbrug over de Jordaan enz.
