geboren Lefèvre, echtgenote van de voorgaande, letterkundige (Saumur Mrt 1654 Parijs 17 Aug. 1720), ontving onderwijs van haar vader en vestigde zich na diens dood te Parijs, waar zij door een uitgave van Kallimachos zoveel naam maakte, dat de hertog van Montausier haar de bewerking opdroeg van talrijke geschriften van de Oudheid, ten gebruike voor de troonopvolger. Groot bewonderaarster van Homerus, publiceerde zij in 1699 een vertaling in proza van de Ilias met een inleiding waarin Homerus’ lof gezongen werd.
Naar deze vertaling gaf Houdart de la Motte, die geen Grieks kende, een verkorte bewerking in verzen in 12 zangen, met een Discours sur Homère waarin hij critiek oefende. Daarmee laait de befaamde Querelle des Anciens et des Modernes weer op.Bibl.: Vertalingen van Terentius en Plautus (Trois comédies de Plaute: Amphitryon, Epidicus, Rudens, 1683, 3 dln; nog als Mlle Lefèvre), van Anakreon, Aristophanese.a. L'Iliade d’Homère, met Voorrede (1699, 2de dr. 1719); Des causes de la corruption du goût (1714); vertaling van de Odyssee, met Voorrede (1716).
Lit.: H. Rigault, Hist. de la Querelle des Anciens et des Modernes (1856).
