was Byzantijns mederegent van 1203-1204. Nadat zijn vader Isaak Angelos door diens broeder Alexios III Angelos in 1195 was onttroond, werd hij tegelijk met zijn vader gevangengezet, maar wist in de winter van 1201-1202 naar Sicilië te ontvluchten en begaf zich van daar naar paus Innocentius III.
Deze en koning Philips van Zwaben, die met een zuster van Alexios, Irene, was gehuwd, bezorgden hem een aanbeveling aan de kruisvaarders te Venetië, en Alexios bewoog hen door grote beloften — o.a. geldelijke beloningen, de onderwerping der Oosterse Kerk aan den paus en hulp bij de herovering van Jeruzalem — om in de eerste plaats de steven naar Constantinopel te wenden en hem de behulpzame hand te bieden ter bevrijding van zijn vader. Een Venetiaanse vloot onder bevel van Dandolo zeilde in Oct. 1202 met de kruisvaarders derwaarts. Constantinopel werd op 17 Juli 1203 veroverd, Alexios III Angelos vluchtte. Isaak Angelos werd uit de kerker gehaald en weer op de troon gezet en zijn zoon Alexios Angelos tot mederegent benoemd (1 Aug. 1203). Van onderwerping aan den paus van Rome wilde het volk echter niets weten; schandelijk optreden der Kruisvaarders verbitterde het bovendien. Aan het hoofd der beweging stelde zich Alexios Doukas, en keizer Alexios IV werd vermoord (1 Febr. 1204). Toen zijn vader dat hoorde stierf hij van smart (1204). De Byzantijnse historicus Nikétas Choniates Akominatos heeft de geschiedenis van deze keizers geschreven.Lit.: Zie Alexios III, bovendien: A. Luchaire: Innocent III, la question d’Orient (1904-’08).
