(„Codex A”), is een belangrijk handschrift van de Bijbel uit de 5de eeuw. Het bevat in unciaalschrift, bijna zonder leestekens, het gehele Oude en Nieuwe Testament, benevens de Clemensbrieven.
Het is uit Alexandrië — althans uit Egypte — afkomstig en werd in 1628 door Cyrillus Lucaris, patriarch van Konstantinopel, aan Karel I van Engeland ten geschenke gegeven, welke vorst het aan het Brits Museum heeft afgestaan. Kleine stukken ontbreken, o.a. Matthaeus 1, 1-25, 6, Johannes 6, 50-8, 52 en van 11 Corinthen 4 : 13-12 : 6 en 11 Clemens 12, 5 tot slot. Verder zijn verloren de 18 zgn. Psalmen van Salomo, die in de inhoudsopgaaf zijn vermeld. De tekst, waarnaar Hiëronymus de zgn. Vulgata bewerkte, was in de Evangeliën zeer verwant aan die van Codex A.Lit.: Nestle-von Dobschütz, Einführung in das griechische N. T. (1923) blz. 87; H. I. Vogels, Handbuch der neutestamentlichen Textkritik (Munster i. W. 1923); Lagrange, Critique Textuelle II (Paris 1935), PP 127-141.
