Grieks treurspeldichter (± 445400 v. Chr.), naast Aeschylus, Sophokles en Euripides door Aristoteles als een der eersten geprezen.
Van zijn tragedies zijn ons alleen titels en fragmenten gebleven (Nauck, Fragmenta Tragicorum, blz. 763-769). Een der tragedies had een volkomen gefingeerd onderwerp. Zijn taal, gevormd naar het voorbeeld van zijn leermeesters, de sophisten Prodikos en Gorgias, was zeer gekunsteld. Hij was bekend om zijn rijkdom, zijn schoonheid, en zijn overdreven elegant uiterlijk. In het Symposion van Plato speelt hij hierom een belangrijke rol; maar door Aristophanes wordt hij fel bespot. Lang vertoefde hij bij koning Archelaos van Macedonië.Lit.: M. Pohlenz, Die griech. Tragödie (1930).
