Duits wijsgeer (Altstrelitz 12 Mrt 1832 - Berlijn 19 Dec. 1917), leraar en later hoogleraar te Berlijn, was bevriend met F. Überweg, voor wiens Grundrisz der Geschichte der Philosophie hij de Duitse mystiek van de 14de en 15de eeuw behandelde. Als zijn taak zag hij het handhaven van de traditie van het Duitse idealisme in Hegeliaanse interpretatie tegenover het in zijn tijd voortschrijdende positivisme en de oppermacht der natuurwetenschappen.
Veel verdiensten heeft hij voor de geschiedschrijving der filosofie (werken over Baco van Verulam, Eckhart, Fichte), voor de de studie van Aristoteles, van wie hij verschillende geschriften vertaalde, en in het bijzonder voor de rechtsfilosofie. Zijn zoon Georg (13 Juli 1862 2 Dec. 1932), Protestants geestelijke en theoloog en, evenals zijn vader, overtuigd aanhanger van Hegel werkte sinds 1907 aan een critische uitgave van Hegel’s werken, welke bij zijn dood bijna voltooid was (18 dln).Bibl.: Baco von Verulams wissensch. Prinzipien (1860); Fichte im Verhältnis zu Kirche und Staat (1863); Meister Eckhart der Mystiker (1868); Das Kulturideal u. der Krieg (1868); Prinzip u. Zukunft des Völkerrechts (1871); Giordano Bruno, Von der Ursache, dem Prinzip u. dem Einen (1872); Gegenstand und Behandlungsart der Religionsphilosophie (1879); System der Rechtsphilosophie (1882); Entwicklung des religiösen Bewusstseins der Menschheit (1883); Zeitliches u. Zeitloses (1890); Das Gedächtnis (1891.); Leib (1898); Über den Zufall (1918).
