Asterius

betekenis & definitie

Asterius, een geleerd schrijver van de partij der Arianen (zie onder Ariaansche Strijd), uit Cappadocië geboortig, leefde in de 4de eeuw. Hij was te voren een Heidensch sophist en werd door Lucianus van Antiochíë — een Ariaan — tot het Christendom bekeerd. Gedurende de vervolging der Christenen onder de regering van Maximius (303) offerde hij aan de Heidensche goden, en deze afvalligheid, schoon door latere boete verzoend, verhinderde zijne opneming in den geestelijken stand, hoe groot zijn ijver en zijn aanzien als bevorderaar der Ariaansche leer ook wezen mogten. In 330 vervaardigde hij zijn “Syntagma,” waarin Christus eene kracht van God wordt genoemd, evenals de overige schepselen. Men zegt, dat een ander werk van Asterius de grondslagen heeft gelegd voor het Semi-Arianismus. Voorts heeft hij uitlegkundige opmerkingen geschreven bij de Psalmen, de Evangeliën en den Brief aan de Romeinen, waarvan weinig is overgebleven.