Asteriscus is afgeleid van een Grieksch woord, dat sterretje beteekent. Er wordt eene doorgaans roode figuur (* of +) mede aangeduid, waardoor de oude geleerden in een handschrift deze en gene plaatsen onthieven van het vermoeden van onechtheid, of er de aandacht op vestigden wegens het merkwaardige van haren inhoud.
Een teeken van tegenovergestelden zin is de obelus of obeliscus (— of +), doorgaans zwart van kleur, waardoor de onechtheid, de inlassching of de onbeduidendheid eener plaats werd aangewezen. Zelfs gebruikte men voor echte gedeelten, die op eene verkeerde plaats stonden, den metobelus (* — of —❈). In gedrukte boeken vindt men den asteriscus of het sterretje somtijds als aanwijzing, dat er woorden ontbreken, en somtijds als verwijzing naar eene met een dergelijk sterretje aangeduide noot.
In de Grieksche kerk is asteriscus een stervormig avondmaalsgereedschap. Het bestaat uit twee gouden, zilveren of geelkoperen strooken, kruisgewijs over elkander gelegd en vastgemaakt en aan de uiteinden naar dezelfde zijde nagenoeg regthoekig omgebogen. De asteriscus wordt over den schotel met avondmaalsbrood gestulpt, en een gazen doek wordt er overheen geworpen, zoodat deze het gewijde brood volkomen bedekt zonder het aan te raken.
Men houdt den asteriscus voor de ster der Magiërs.
