Onderwijzer m. (-s), hij die een ander onderwijst, hem kennis mededeelt; iem. wiens beroep is het geven van onderwijs : de onderwijzers aan de gymnasia dragen den titel van leeraar; onderwijzer der jeugd;
— inz. iem. die bevoegd is tot het geven van lager onderwijs en daarvan zijn beroep maakt; hulponderwijzer: aan eene gemeenteschool wordt een onderwijzer gevraagd. ONDERWIJZERES, v. (-sen).
