m. (-s), (in ’t algem.) een voorwerp, dat onder een ander ligt of gelegd wordt: legt gij het blad, waarop gij schrijft, zoo maar op de tafel ? gebruikt gij geen onderlegger ?; de tafel was zoo laag, dat hij, om te kunnen lezen, een foliant tot onderlegger moest gebruiken;
— (in ’t bijz.) (bouwk., krijgsw. enz.) een liggende balk, dien men van onderen aanbrengt, om tot steun van bouwwerk of van zware lasten te dienen : onderleggers, bruggenleggers of brugbalken zijn de balken, die in de richting van de lengte der brug, van het eene ondersteuningspunt tot het andere gelegd worden om de dekplanken te dragen; achter schietgaten worden in den regel houten beddingen gebezigd voor het geschut, zij bestaan uit drie ribben, onderleggers genoemd, die evenwijdig met elkander, tegen een stootbalk gelegd worden.