Langzaam bn. bw. (...zamer, -st), niet schielijk, traag: dat werk vordert maar langzaam; langzaam eten, spreken;
— (spr.) langzaam gaat zeker, wil men zijn doel bereiken, dan moet men niet met overhaasting te werk gaan; vandaar: haast u langzaam.
LANGZAAMHEID, v.
