bn.,
1. noodzakend, gebiedend; — (recht.) dwingend recht, gebiedende of verbiedende rechtsbepalingen die elke afwijkende regeling door partijen uitsluiten (b.v. de regeling van huwelijk en scheiding); is zodanige afwijking wel mogelijk, dan spreekt men van aanvullend recht; — dwingende noodzakelijkheid, waaraan niet te ontkomen valt;
2. dwingerig.
