Wat is de betekenis van wijs?

(1979) (jeugd) geweldig: 'dat ziet er wijs uit.' • Wijs: prachtig. Rotterdam. NRC Handelsblad, 10/03/1979, over jeugdtaal) • (C.A.J. Hoppenbrouwers: Jongerentaal: de tipparade van de omgangstaal. 1991) • Wijs: leuk, te gek. (Jacomine Nortier: Murks en straattaal. Vriendschap en taalgebruik onder jongeren. 2001)

wijs - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord 1. verstandig, wie veel weet ♢ mijn oma is een wijze vrouw 1. hij is niet wijzer [hij weet niet beter] 2. jij moet de wijste...

Inz. van kinderen: braaf, lief, zoet.

1. s., wize, toan, meldij; —je, deuntsje (it), wyske (it), trammelantsje (it), trantsje (it); van de —, fan ’e wize, fan ’t sintrum, fan ’t stik, fan ’e roai, fan ’e set, it boekje bjuster, út ’t stjûr. 2. adj. & adv., wiis; hij is niet goed —,...

...

...

I. v. wijzen (1 manier van doen, gewoonte, gebruik; 2 zangwijs, melodie, aria; 3 modaliteit; 4 vorm van het w.w., dat de modaliteit uitdrukt): 1. gij moet dat op een andere wijs inrichten; bij wijze van proef; ‘t is maar bij wijs van spreken, zoals men zegt; naar mijn wijs van zien, zoals ik het inzie; de wijs (of: wijze), waarop; op generlei...

(Lat. modus) noemt men in de grammatica de verschillende vormen, die het werkwoord bezit, tot uitdrukking van de modaliteit. In het Nederlandsch hebben wij afzonderlijke vormen voor den indicativus of aantoonende wijs, bijv. hij komt, den imperativus of gebiedende wijs, bijv. kom, en den conjunctivus of aanvoegende wijs, bijv. hij kome, welke laats...

I. v. (wijzen; -je) [~ weten] 1. Alom. manier van doen, handelen : dat gebeurt op deze -; op de gewone iets op een andere doen, inrichten; dat hangt af van de - waarop (dat geschiedt); op een of andere, generlei, gelijke -; bij wijze van proef, voorbeeld; bij wijze van spreken, zoals men zegt; naar mijn wijze van zien, zoals ik het inzie. Syn. &rar...