is een in vele landen voorkomende belasting, welke van bepaalde bewijsstukken wordt geheven. In NEDERLAND is deze belasting geregeld in de Zegelwet-1917 (wet van 22 Mrt 1917, Stbl. no 244, nadien herhaaldelijk gewijzigd).
Het zegelrecht wordt voldaan door de bewijsstukken te stellen op door het Rijk uitgegeven gezegeld papier, door de stukken te voorzien van het vereiste plakzegel of door de stukken door de Ontvanger van het zegel te doen voorzien van een zegelstempel.Het normale zegelrecht is het zgn. formaatzegel, te weten ƒ 2,— voor een dubbel vel foliopapier, ƒ 1,— voor een enkel vel en ƒ 0,50 voor een kleiner vel, slechts bestemd voor sommige stukken (bijv. volmachten, requesten). Daarnaast kent de wet voor bepaalde soorten stukken andere rechten, t.w.: voor kwitanties ƒ0,15 (beneden ƒ 20,—: vrij); schuldbekentenissen voor ƒ 100,— en minder ƒ0,50, daarboven ƒ1,—; pakhuiscelen en volgbriefjes ƒ 1,—; cognossement ƒ0,50; verzoeken om goedkeuring van statuten van verenigingen ƒ 100,— en om goedkeuring van wijziging van zulke statuten ƒ 50,—; Koninklijke Besluiten waarbij toestemming wordt verleend een geslachtsnaam te veranderen ƒ 500,— en die waarbij adeldom wordt verleend ƒ 2000,—; polissen een bedrag afhankelijk van de soort der verzekering en soms ook van de hoogte van het verzekerd bedrag; wissels 0,6 per mille met een minimum van ƒ0,20 (kort papier: ƒ0,20); huur- en pachtakten 1,2 per mille van de gehele huur- of pachtprijs over het gehele huur- of pachttijdvak (huur voor onbepaalde tijd geldt voor 5 jaar); effecten een bedrag afhankelijk van de soort van het effect en meestal ook van het nominaal bedrag of van de waarde; beursnota’s betrekking hebbende op koop of verkoop van effecten 1,2 per mille van de koop- of verkoopsprijs.
Van binnenslands opgemaakte stukken moet het zegelrecht worden voldaan vóór de ondertekening van het stuk; de voldoening van zegelrecht van buitenslands opgemaakte stukken is voor de verschillende soorten stukken verschillend geregeld.
Ten onrechte niet gezegelde stukken zijn niet ongeldig, maar geven aanleiding tot vordering van boete van de ondertekenaar en in sommige gevallen ook van de houder van het stuk, die het niet binnen zekere tijd aan de Ontvanger van het zegel aangeboden heeft (aanbrengplicht).
MR A. J. VAN SOEST
Lit.: N. Koomans, De rechtspraak en de administr. beslissingen op de wetgeving op het recht v. zegel, bew. d. A. J. v. Soest, 6de dr. (’s-Gravenhage 1937, Leon’s Rechtspraak III, 4; verouderd); P. van der Brugge, De Zegelwet-1917, 3dedr. (Zwolle 1937, Het Ned. belastingrecht, dl 6; verouderd); J. J. v.
Steenbergen-H. Schuttevaer, De Zegelwet-1917, bew. d. G. Laeyendecker, 7de dr. (Alphen a. d. Rijn 1951, met suppl.); S. M.
Koopmans, De Zegelwet-1917 (Gorinchem 1941, met suppl. 1941 en 1943, Belastingwetgeving, serie R. en D., no 3); J. Prakken, De Zegelwet-1917 in de practijk (Amsterdam 1953).
Sedert 1947 wordt in BELGIË voor de vaststelling der tarieven van het zegelrecht alleen nog rekening gehouden met de aard van de akten zonder te letten op de afmeting van de vellen papier waarop zij geschreven zijn.
Hierna enkele tarieven: notariële akten, repertoria van notarissen en deurwaarders: 25 fr. per blad; deurwaardersakten, gerechtelijke akten, zekere bestuurlijke akten, zekere onderhandse akten: 20 fr.; protesten: 2 fr.; zekere geschriften in verband met de bedrijvigheid van bankiers en wisselagenten: 1 fr.; handelseffecten: 0,50 fr. per 1000; aandelen en obligaties van Belgische naamloze vennootschappen: 0,70 fr. per 100; vreemde effecten: 1,60 fr. per 100; algemeen vast recht: 20 fr.
Een zeker aantal beperkend aangeduide akten is aan het zegelrecht onderworpen van het ogenblik af van hun opstelling in België (notariële akten, akten der deurwaarders, akten van rechtspleging, enz.). Zekere akten en geschriften zijn belastbaar volgens bijzondere regelen (repertoria van notarissen en deurwaarders, registers van de burgerlijke stand en die van de hypotheekbewaarders, enz.). Voor andere akten of geschriften ontstaat de opvorderbaarheid der belasting slechts
in sommige gevallen (bijv. het ter registratie aanbieden).
M. D’HAEZE.
